- ćwiek
- m III, D. -a, N. \ćwiekkiem; lm M. -i1. «gwóźdź z szeroką, płaską lub wypukłą główką»
Miedziany ćwiek.
Drzwi nabijane ćwiekami.
◊ pot. Mieć ćwieka w głowie «mieć manię, bzika, natrętną myśl»◊ Wbić, zabić komuś ćwieka w głowę, w łeb «sprawić komuś kłopot, zmuszając do uporczywego myślenia o pewnej określonej rzeczy, sprawie; zabić klina»◊ Wybić komuś ćwieka z głowy «wyperswadować komuś coś, przezwyciężyć czyjąś natrętną myśl, manię»2. «szewska szpilka drewniana do przybijania podeszew; sztyft, ćwieczek»
Słownik języka polskiego . 2013.