- dekiel
- m I, D. \dekielkla; lm M. \dekielkle, D. \dekielkli a. \dekielklów1. «szczelnie dopasowana pokrywa, przykrycie»
Dekiel kotła, menażki, pudełka.
2. «czapka korporancka z kolorowego sukna, o okrągłym, haftowanym denku i małym daszku (noszona przez studentów w Niemczech i Polsce w latach 1919-1939)»‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.