dodusić

dk VIa, \dodusićduszę, \dodusićsisz, \dodusićduś, \dodusićsił, \dodusićduszony - doduszać ndk I, \dodusićam, \dodusićasz, \dodusićają, \dodusićaj, \dodusićał, \dodusićany

1. «doprowadzić duszenie do końca, dusić do skutku, zadać śmierć przez duszenie, zadusić»

przen. «zamęczyć, zmóc, zniszczyć»

Bieda dodusiła kogoś.

2. «wykonać do końca czynność duszenia (gotowania) mięsa, jarzyn itp.»

Dodusić cielęcinę do miękkości.