dopaść

dopaść
I
dk Vc, \dopaśćpadnę, \dopaśćpadniesz, \dopaśćpadnij, \dopaśćpadł, \dopaśćpadnięty, \dopaśćpadłszy - dopadać ndk I, \dopaśćam, \dopaśćasz, \dopaśćają, \dopaśćaj, \dopaśćał, \dopaśćany
1. «szybkim biegiem, pędem zbliżyć się do kogoś lub czegoś, dobiec, doskoczyć, dogonić; gwałtownym ruchem osiągnąć jakiś cel, dosięgnąć, schwytać»

Dopaść drzwi, bramy.

Dopaść do drzwi, do bramy.

Dopaść złodzieja na gorącym uczynku.

Dopadłszy okopów, schronu, byli bezpieczni.

przen. «dosięgnąć, dotknąć, stać się czyimś udziałem»

Nieszczęście dopadło kogoś.

2. dopadać
dopaść się - dopadać się «schwytać jeden drugiego, dosięgnąć siebie nawzajem, spotkać się»

Dokuczali sobie, jak tylko się dopadli.

II
dk XI, \dopaśćpasę, \dopaśćpasiesz, \dopaśćpaś, \dopaśćpasł, \dopaśćpaśli, \dopaśćpasiony - dopasać ndk I, \dopaśćam, \dopaśćasz, \dopaśćają, \dopaśćaj, \dopaśćał, \dopaśćany
«skończyć paść; dokarmić»
dopaść się - dopasać się strona zwrotna czas. dopaść - dopasać.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • dopaść (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dopadać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dopadać się – dopaść się — {{/stl 13}}{{stl 7}} łapać się, dosięgać jeden drugiego; spotykać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jak tylko się dopadły, nie było końca rozmowom. Gdy się dopadną, bójka rozgorzeje na nowo. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dopadać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dopadaćam, dopadaća, dopadaćają, dopadaćany {{/stl 8}}– dopaść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, dopadaćpadnę, dopadaćpadnie, dopadaćpadnij, dopadaćpadł, dopadaćpadła, dopadaćpadli, dopadaćpadnięty {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skok — m III, D. u, N. skokkiem; lm M. i 1. «oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami; zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe» Skoki kangura, żaby. Skok z okna. Biec, pędzić itp. wielkimi skokami. ◊ Jednym skokiem, w… …   Słownik języka polskiego

  • byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… …   Słownik języka polskiego

  • dobrać — dk IX, dobraćbiorę, dobraćbierzesz, dobraćbierz, dobraćbrał, dobraćbrany dobierać ndk I, dobraćam, dobraćasz, dobraćają, dobraćaj, dobraćał, dobraćany 1. «wziąć więcej, dołożyć, dopełnić» Dobrać sobie zupy, deseru. Dobrać materiału na garnitur. 2 …   Słownik języka polskiego

  • dogonić — dk VIa, dogonićnię, dogonićnisz, dogonićgoń, dogonićnił, dogonićniony rzad. dognać dk I, dogonićgnam, dogonićgnasz, dogonićgnają, dogonićgnaj, dogonićgnał, dogonićgnany doganiać ndk I, dogonićam, dogonićasz, dogonićają, dogonićaj, dogonićał,… …   Słownik języka polskiego

  • dopadać — I, dopadaćda, dopadaćają, dopadaćał 1. ndk → I dopaść 2. dk rzad. «o śniegu, deszczu: upaść dodatkowo, napadać do określonego miejsca» W nocy dopadało więcej śniegu …   Słownik języka polskiego

  • dopasać — → II dopaść …   Słownik języka polskiego

  • dorwać — dk IX, dorwaćrwę, dorwaćrwiesz, dorwaćrwij, dorwaćrwał, dorwaćrwany 1. «dokończyć rwania, wyrywania, wyrwać do końca» Dorwać chwasty z klombów. 2. «narwać więcej, dodać do już zerwanego» Dorwać trochę bzu, jaśminu. dorwać się pot. «znaleźć… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”