- doręczenie
- n I; lm D. \doręczenieczeńrzecz. od doręczyć∆ Książka doręczeń «zeszyt, w którym się kwituje odbiór doręczanych przesyłek»
Słownik języka polskiego . 2013.
doręczenie
Look at other dictionaries:
doręczeniowy — przym. od doręczenie Druczki, koszty, opłaty doręczeniowe … Słownik języka polskiego
list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… … Słownik języka polskiego
polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… … Słownik języka polskiego
