- dowcipnie
- \dowcipnieej1. «żartobliwie, z humorem, z dowcipem»
Dowcipnie coś opowiedzieć.
2. pot. «sprytnie, przemyślnie, przebiegle»Dowcipnie się urządzić.
Dowcipnie coś skonstruować, zmajstrować.
Słownik języka polskiego . 2013.
dowcipnie
Look at other dictionaries:
dowcipnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., dowcipnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żartobliwie, wzbudzając śmiech : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dowcipnie komentował wydarzenia na ekranie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
zbawienie — Czekać, wyglądać kogoś, czegoś jak zbawienia; czekać na coś jak na zbawienie «czekać na kogoś, na coś z utęsknieniem, z wielką niecierpliwością, usilnie czegoś pragnąć»: (...) czekają na wypłatę jak na zbawienie. M. Bielecki, Dziewczyna. Znudzeni … Słownik frazeologiczny
figiel — m I, D. figielgla; lm M. figielgle, D. figielglów, rzad. figielgli 1. «psota, żart, psikus, krotochwila» Sztubacki, wesoły, złośliwy figiel. Spłatać figla. Zaprzestać figlów. Komuś tylko figle w głowie. ◊ O mały figiel «o mało, omal» ◊ Psi figiel … Słownik języka polskiego
haiku — n ndm lit. «forma wiersza japońskiego o różnorodnej tematyce ujętej zwięźle, dowcipnie, zazwyczaj z wyrazistą puentą; gatunek japońskiej poezji lirycznej, powstały w XVII w., uprawiany do dziś» ‹jap.› … Słownik języka polskiego
obrotny — obrotnyni, obrotnyniejszy 1. «odznaczający się sprytem, zaradnością; przedsiębiorczy» Obrotny sprzedawca. 2. przestarz. «poruszający się szybko i zwinnie; ruchliwy, zręczny» dziś tylko we fraz. pot. Mieć obrotny język, być obrotnym w języku, posp … Słownik języka polskiego
ripostować — ndk IV, ripostowaćtuję, ripostowaćtujesz, ripostowaćtuj, ripostowaćował «odpowiadać trafnie i szybko; dawać ripostę» Ripostować ostro, dowcipnie, błyskawicznie, natychmiast … Słownik języka polskiego
spuentować — dk IV, spuentowaćtuję, spuentowaćtujesz, spuentowaćtuj, spuentowaćował, spuentowaćowany «trafnie, często dowcipnie lub zaskakująco podsumować to, co zostało powiedziane wcześniej; opatrzyć puentą, dać puentę» Spuentować dowcip … Słownik języka polskiego
zripostować — dk IV, zripostowaćtuję, zripostowaćtujesz, zripostowaćtuj, zripostowaćował «odpowiedzieć trafnie i szybko; dać ripostę, celną odpowiedź» Zripostować natychmiast, ostro, dowcipnie … Słownik języka polskiego
