Słownik języka polskiego . 2013.
bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… … Słownik języka polskiego
mucha — ż III, CMs. musze; lm D. much 1. «Musca domestica, dwuskrzydły owad z rodziny o tej samej nazwie, bardzo pospolity, niebezpieczny z powodu przenoszenia drobnoustrojów chorobotwórczych» Dokuczliwa, natrętna mucha. Brzęczenie much. Opędzać się od… … Słownik języka polskiego
mucha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. musze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dwuskrzydły owad żyjący w pobliżu siedzib człowieka, żywiący się resztkami organicznymi, niebezpieczny z powodu przenoszenia drobnoustrojów … Langenscheidt Polski wyjaśnień
