aminokwas

aminokwas
m IV, D. -u, Ms. \aminokwassie; lm M. -y
chem. aminokwasy «związki organiczne o charakterze amfoterycznym, zawierające w cząsteczce grupę karboksylową i grupę aminową, substancje stałe krystaliczne; pełnią ważne funkcje w organizmach żywych, m.in. stanowią materiał budulcowy wszystkich białek»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • arginina — ż IV, CMs. argininanie, blm «aminokwas zasadowy, związek chemiczny wchodzący w skład wielu białek zwierzęcych i roślinnych; bierze udział w przemianach azotowych» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • asparaginowy — przym. od asparagina ∆ Kwas asparaginowy «związek organiczny, aminokwas endogenny występujący powszechnie w białkach roślinnych i zwierzęcych; kwas aminobursztynowy» …   Słownik języka polskiego

  • cysteina — ż IV, CMs. cysteinainie, blm chem. «aminokwas zawierający siarkę; składnik wielu białek» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • glicyna — ż IV, CMs. glicynanie, blm chem. «kwas aminooctowy, białe kryształy o bardzo słodkim smaku, najprostszy aminokwas wchodzący w skład wszystkich białek, bierze udział w tworzeniu kreatyny i kwasu moczowego» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • glutamina — ż IV, CMs. glutaminanie, blm biochem. «jednoamid kwasu glutaminowego, aminokwas, składnik białek występujący w wielu roślinach, np. w burakach, w kiełkujących nasionach oraz w mięśniach i we krwi; stosowany m.in. w lecznictwie» …   Słownik języka polskiego

  • glutaminowy — ∆ biochem. Kwas glutaminowy «aminokwas dwukarboksylowy występujący w dużych ilościach w białkach roślinnych, wyodrębniony z produktów hydrolizy różnych białek, niezbędny w odżywianiu tkanki nerwowej; bierze udział w syntezie i przemianie białek,… …   Słownik języka polskiego

  • histydyna — ż IV, CMs. histydynanie, blm biol. «aminokwas powstający podczas hydrolizy białek; nie jest syntetyzowany w organizmie człowieka, lecz dostarczany z pokarmami; stosowany w leczeniu choroby wrzodowej» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • immunizator — m IV, D. a, Ms. immunizatororze; lm M. y chem. «substancja chemiczna (najczęściej aminokwas) podnosząca odporność roślin na określone czynniki chorobotwórcze; stosowana w badaniach z zakresu ochrony roślin» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”