dzióbać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dzióbaćbię, dzióbaćbie, dzióbaćany {{/stl 8}}– dzióbnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dzióbaćnę, dzióbaćnie, dzióbaćnij, dzióbaćnął, dzióbaćnęli, dzióbaćnięty, reg., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co dziobać – dziobnąć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziobać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dziobaćbię, dziobaćbie, dziob || dziób, dziobaćany {{/stl 8}}– dziobnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dziobaćnę, dziobaćnie, dziobaćnij, dziobaćnął, dziobaćnęli, dziobaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzióbać — ndk IXc, dzióbaćbię, dzióbaćbiesz, dziób, dzióbaćał, dzióbaćany reg. → dziobać … Słownik języka polskiego
dziobnąć — → dziobać … Słownik języka polskiego
czubić się — ndk VIa, czubić siębię się, czubić siębisz się, czub się, czubić siębił się 1. «bić się, targać się nawzajem za czupryny; sprzeczać się, kłócić się» Czubić się z bratem. □ Kto się lubi, ten się czubi. 2. «o ptakach: targać się, wodzić się za… … Słownik języka polskiego
dziobanie — n I 1. rzecz. od dziobać. 2. bud. «obróbka powierzchni kamienia polegająca na wybijaniu wgłębień o nieregularnych kształtach» … Słownik języka polskiego
dziobinti — dziòbinti, ina, ino (plg. l. dziobać) 1. tr., intr. Ds kirsti, kapoti. 2. intr. nerangiai eiti, kėblinti: Kur dabar jis dziòbina? Ėr. dziobinti; nudziobinti; pradziobinti; sudziobinti … Dictionary of the Lithuanian Language
czubić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, czubić siębię się, czubić siębi się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} spierać się ze sobą ostro, dogryzać sobie wzajemnie; także bić się, szarpać (zwłaszcza o ludziach) : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziobnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dziobać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}dziobnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, dziobnąćnę, dziobnąćnie, dziobnąćnij, dziobnąćnął, dziobnąćnęli, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
