Ekspresywny styl.
Funkcja ekspresywna języka.
Słownik języka polskiego . 2013.
ekspresywny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wyróżniający się siłą wyrazu; nasycony ekspresją; sugestywny, wyrazisty, ekspresyjny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ekspresywna mimika. Ekspresywna gra. Ekspresywny styl, język. Słownictwo ekspresywne.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ekspresyjny — «wyrażający, wykazujący ekspresję; odznaczający się siłą wyrazu; sugestywny, wyrazisty, ekspresywny» Aktorstwo ekspresyjne. Siła ekspresyjna muzyki. Barwy ekspresyjne … Słownik języka polskiego
ekspresywnie — ekspresywnieej przysłów. od ekspresywny Akcentować ekspresywnie. Zagrać coś ekspresywniej … Słownik języka polskiego
ekspresywność — ż V, DCMs. ekspresywnośćści, blm 1. rzecz. od ekspresywny Ekspresywność poezji. 2. biol. «stopień przejawiania się u różnych osobników o tym samym genotypie cechy warunkowanej przez określony gen» … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
pojęcie — n I 1. rzecz. od pojąć. 2. lm D. pojęcieęć «myślowe odzwierciedlenie całościowego ujęcia istotnych cech przedmiotów czy zjawisk, myślowy odpowiednik nazwy» Pojęcie filozoficzne, fizyczne, literackie, logiczne, moralne. Pojęcie proste, złożone.… … Słownik języka polskiego
siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… … Słownik języka polskiego
tak — I 1. «wyraz stanowiący potwierdzenie, uznanie czegoś za prawdziwe, słuszne, wyrażenie zgody na coś; często towarzyszy gestowi potwierdzenia» Czy lubisz słodycze? O, tak! Widzisz ten dom? Tak. Pójdziesz ze mną do kina? Tak, ale jutro. Czy możesz… … Słownik języka polskiego
tu — 1. «zaimek wskazujący miejsce, gdzie się coś lub ktoś znajduje, gdzie się coś dzieje, odbywa lub ma odbyć» Co tu się dzieje? Skąd tu przyszedłeś? Tu mieszkamy. Gdzie tu są drzwi? ∆ Tu a tu «w jakimś miejscu już wiadomym, którego mówiący bliżej… … Słownik języka polskiego
wyrazisty — wyrazistyiści, wyrazistytszy 1. «pełen wyrazu, ekspresji, sugestywnie coś wyrażający, oddający, przedstawiający; ekspresywny, sugestywny» Wyrazista twarz. Wyraziste oczy, spojrzenie, rysy. Wyrazista rzeźba. 2. «łatwy do rozróżnienia, wyraźnie… … Słownik języka polskiego
