- esencja
- ż I, DCMs. \esencjacji; lm D. \esencjacji (\esencjacyj)1. «wyciąg (ekstrakt) z roślin aromatycznych; roztwór, najczęściej alkoholowy, naturalnych lub syntetycznych substancji zapachowych i smakowych, używany do aromatyzowania wyrobów cukierniczych, napojów gazowanych, likierów itp., a także środków farmaceutycznych»
Esencja kwiatowa, owocowa, ziołowa.
Esencja bulionowa.
Esencje spożywcze.
∆ Esencja octowa «stężony 80-procentowy roztwór kwasu octowego, otrzymywanego z suchej destylacji drewna lub syntetycznie, o silnie kwaśnym smaku; po około dziesięciokrotnym rozcieńczeniu używany do celów spożywczych»2. «silny napar z liści herbacianych»Mocna esencja.
Dolać wody do esencji.
3. filoz. «istota rzeczy; według Arystotelesa: zespół cech trwałych bytu wyznaczających ogół jego cech swoistych; według scholastyków: element potencjalny w rzeczach, aktualizowany przez realne istnienie, przeciwstawienie zjawiska»‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.