Walczyć z francuszczyzną.
Francuszczyzna zapanowała na co dzień.
Piękna, wyszukana francuszczyzna.
Przeplatać rozmowę francuszczyzną.
Słownik języka polskiego . 2013.
francuszczyzna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. francuszczyznayźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} język francuski : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówić doskonałą francuszczyzną. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cielęcy — 1. Cielęcy wiek, cielęce lata «lata dziecięce lub młodzieńcze; wczesna młodość»: (...) francuszczyzna Adasia była dostateczna, gdyż w latach cielęcych miał bonę – Francuzkę. K. Makuszyński, Szatan. 2. Cielęcy zachwyt, cielęce uwielbienie itp.… … Słownik frazeologiczny
łamany — Łamana polszczyzna, francuszczyzna itp. «mówić po polsku, francusku itp. z błędami, niepoprawnie, błędnie wymawiając wyrazy»: Wybiegając, zelżył mnie stekiem wyzwisk w łamanej polszczyźnie: zrozumiałam z nich tylko tyle, że wolałby pieniądze. TS… … Słownik frazeologiczny
chów — m IV, D. chowu, Ms. chowie, blm «racjonalne utrzymywanie zwierząt i opieka nad nimi; pielęgnowanie» Chów bydła, drobiu, królików, świń. Krowa, koń własnego chowu. Zostawić cielę, prosię, źrebię do chowu, na chów. ◊ Domowego chowu «parafiański,… … Słownik języka polskiego
łamany — łamanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. łamać (p.) łamany w użyciu przym. ∆ Łamana polszczyzna, francuszczyzna itp.; łamany język (polski, francuski itp.) «język polski, francuski itp. zły, niepoprawny, język z błędami, ze złą wymową» ∆ Dach … Słownik języka polskiego
nienaganny — «nie dający powodu do nagany, do jakiegokolwiek zarzutu, wzorowy» Nienaganna francuszczyzna. Nienaganne sprawowanie, postępowanie. Obrus o nienagannej bieli … Słownik języka polskiego
płynny — 1. «będący płynem, mający postać płynu, używany w postaci płynu; ciekły» Płynna masa, magma. Roztopiony, płynny metal, wosk. Paliwa płynne. Smary płynne. Pokarmy płynne. ∆ Gaz płynny «mieszanina skroplonych węglowodorów, zawierająca głównie… … Słownik języka polskiego
wyszukany — wyszukanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wyszukać (p.) wyszukany w użyciu przym. «rzadki, niezwykły; wymyślny, wykwintny, wytworny» Wyszukane potrawy. Wyszukana francuszczyzna. Wyszukana grzeczność … Słownik języka polskiego
