furczeć

furczeć: ndk VIIb, \furczećczę, \furczećczysz, furcz, \furczećczał, \furczećczeli rzad. furkać ndk I, \furczećam, \furczećasz, \furczećają, \furczećaj, \furczećał - furknąć dk Va, \furczećnę, \furczećniesz, \furczećnij, \furczećnął, \furczećnęła, \furczećnęli

1. «o maszynie, motorze itp., będących w ruchu: wydawać ciągły, głośny dźwięk, warkotać, terkotać; także o żaglach, chorągwiach itp.: poruszać się na wietrze z charakterystycznym łopotaniem materiału; poruszać czymś z furkotem; furkotać»

Furczą kołowrotki.

Proporczyki furczą na wietrze.

Furkał żagiel.

Strzała furknęła w powietrzu.

Furczeć spódnicą.

Pracował, aż furczało.

2. tylko furkać - furknąć «o ptakach: zrywać się do lotu, przelatywać z głośnym łopotaniem skrzydeł»

Ptaki furknęły na drzewo.

Игры ⚽ Нужен реферат?

furczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, furczećczę, furczećczy, furczećczał, furczećczeli {{/stl 8}}– furknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, furczećnę, furczećnie, furczećnij, furczećnął, furczećnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o maszynie, kołowrotku, także innych … Langenscheidt Polski wyjaśnień
furkać — → furczeć … Słownik języka polskiego
furknąć — → furczeć … Słownik języka polskiego
furczenie — n I rzecz. od furczeć … Słownik języka polskiego
furkotać — ndk IX, furkotaćoczę (furkotaćocę), furkotaćoczesz, furkotaćocz, furkotaćał «wydawać furkot; poruszać się z furkotem; furczeć» Furkoczą proporczyki. Nakrochmalone spódnice furkoczą w tańcu. Furkotać spódnicami. Ptaki odleciały furkocząc… … Słownik języka polskiego
pyrkać — ndk I, pyrkaćam, pyrkaćasz, pyrkaćają, pyrkaćaj, pyrkaćał pot. «o silnikach, maszynach itp.: warczeć, furczeć, turkotać, pykać» … Słownik języka polskiego
furknąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furczeć {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}furknąć II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}furkać {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias