gaworzyć

ndk VIb, \gaworzyćrzę, \gaworzyćrzysz, \gaworzyćorz, \gaworzyćrzył

1. «o niemowlętach: wydawać pierwsze dźwięki będące zalążkiem mowy artykułowanej»

2. «gwarzyć, gawędzić»

Wieczorem gaworzyli przed kominkiem.

Szli śmiejąc się i gaworząc.

przen. «o ptakach lub zwierzętach: wydawać głosy (ćwierkać, krakać itp.), hałasować»

O świcie ptaki zaczynały gaworzyć.