gotowy

a. gotów (tylko w funkcji orzecznika) \gotowywi

1. «całkowicie wykonany, wykończony; wypracowany, opracowany już przez kogoś, już istniejący»

Obiad już gotowy (a. gotów).

Gotowa robota.

Budynek gotowy.

Powieść już gotowa.

∆ Ubranie gotowe, wyroby gotowe «ubranie szyte seryjnie, sprzedawane w sklepie; wyroby wykonane fabrycznie»

przen. pot. «zabity, martwy; pijany; wyczerpany psychicznie, bardzo czymś przybity»

Po wypiciu kilku kieliszków był gotów.

2. «przygotowany, uszykowany»

Jest już gotów do wyjścia, do wymarszu.

Byli gotowi do drogi.

Oddział gotowy do walki.

Wszystko gotowe na czyjeś przyjęcie.

Mieć gotową odpowiedź.

◊ Gotowy grosz, gotowe pieniądze «gotówka»

◊ Gotowy chleb «utrzymanie, zabezpieczenie czyjegoś bytu zapewnione przez osobę postronną, a nie zdobyte własną pracą»

◊ Gotowe! «okrzyk sygnalizujący ukończenie jakiejś czynności»

□ U wdowy chleb gotowy.

3. «zdecydowany na coś, skłonny, zdolny do czegoś»

Być gotowym na wszystko.

Gotowy spełniać wszystkie prośby, ponosić wszelkie ofiary.

Był gotów prosić, błagać o co.

4. «w połączeniu z bezokolicznikiem lub rzeczownikiem o charakterze czynnościowym wyraża możliwość dokonania się czynności określanej przez czasownik lub rzeczownik»

Ściana gotowa lada chwila runąć.

Gotów nie wiadomo co pomyśleć.

gotowe w użyciu rzecz., zwykle w zwrocie: Przyjść, na gotowe, do gotowego «skorzystać z czegoś, co już jest zrobione, osiągnięte, skorzystać z czyjejś pracy, czyjegoś dorobku»