harmoniczny

harmoniczny
1. «oparty, zbudowany na zasadach harmonii muzycznej»

Konstrukcja harmoniczna.

∆ fiz. muz. Tony harmoniczne «tony składowe dźwięku, których częstotliwości są wielokrotnościami częstotliwości tonu podstawowego; decydują o barwie dźwięku; alikwoty, przytony»
∆ fiz. Drgania harmoniczne, ruch harmoniczny «ruch okresowy około pewnego położenia równowagi, odbywający się pod wpływem sił proporcjonalnych do odległości drgającego ciała od położenia równowagi i zawsze skierowanych ku temu położeniu, np. ruch wahadła przy niewielkich wychyleniach»
∆ Fale harmoniczne «fale wytwarzane przez źródło poruszające się ruchem harmonicznym»
2. «oparty na właściwych proporcjach; harmonijny»
∆ mat. Podział harmoniczny «podział na dwie nierówne części, gdy całość tak się ma do większej części jak większa część do mniejszej; złoty podział»
∆ Szereg harmoniczny «szereg rozbieżny, którego kolejnymi składnikami są odwrotności kolejnych liczb naturalnych»
∆ Średnia harmoniczna «liczba, której odwrotność jest średnią arytmetyczną odwrotności dwóch liczb danych»
‹gr.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • harmoniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skonstruowany według zasad harmonii muzycznej; współdźwięczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Akordy, dźwięki harmoniczne. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • akord — m IV, D. u, Ms. akordrdzie 1. lm M. y «współbrzmienie co najmniej trzech różnych co do wysokości dźwięków» Akord harmoniczny, melodyczny. Fałszywy akord. Akord fortepianowy. Dźwięk akordów. Brać akordy. 2. blm «system płacy, w którym wysokość… …   Słownik języka polskiego

  • harmonicznie — przysłów. od harmoniczny …   Słownik języka polskiego

  • harmoniczność — ż V, DCMs. harmonicznośćści, blm rzecz. od harmoniczny …   Słownik języka polskiego

  • homofonia — ż I, DCMs. homofonianii, blm muz. «typ budowy wielogłosowych utworów muzycznych, w których tylko jeden głos prowadzi samodzielną melodię, pozostałe zaś wykonują wyłącznie harmoniczny akompaniament podporządkowany melodii» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego

  • przewodni — 1. «prowadzący do celu, wskazujący kierunek działania, dążenia do czegoś; będący motywem postępowania, działania; główny, zasadniczy, dominujący» Nić przewodnia intrygi, kryminału. Myśl przewodnia utworu literackiego. ∆ biol. Organizmy przewodnie …   Słownik języka polskiego

  • temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”