- hołubić
- ndk VIa, \hołubićbię, \hołubićbisz, \hołubićłub, \hołubićbił, \hołubićbiony1. pot. «pieścić, tulić; otaczać troskliwą, serdeczną opieką, troskliwie wychowywać»
Hołubić dziecko, wnuczęta.
2. pot. «jednać sobie kogoś, wabić, zachęcać, przyciągać»Hołubić kogoś dobrocią, łagodnym obejściem.
‹ukr.›
Słownik języka polskiego . 2013.