immanentny

«tkwiący wewnątrz czegoś, nie wychodzący poza dany przedmiot, nie wynikający z działania czynnika zewnętrznego; właściwy czemuś z natury»

Cechy immanentne przedmiotu.

Immanentne prawa rozwoju rzeczywistości.

∆ filoz. Filozofia immanentna «subiektywno-idealistyczna doktryna z końca XIX i początku XX w. (wywodząca się od G. Berkeleya, I. Kanta oraz J. G. Fichtego) oparta na tezie, że rzeczywistość nie istnieje niezależnie od poznania, lecz jest zespołem treści świadomości, pojmowanej jednak w oderwaniu od indywidualnego umysłu ludzkiego»

‹łac.›