immanentyzm

m IV, D. -u, Ms. \immanentyzmzmie, blm

filoz. «pogląd w teorii poznania niektórych empirycznych kierunków filozofii sprowadzający doświadczenie w ogóle do doświadczenia wewnętrznego podmiotu poznającego; neguje obiektywne istnienie rzeczywistości, przyjmując stan własnej świadomości podmiotu za jedyne źródło poznania świata»

‹z łac.›