Gorąca, powszechna aprobata.
Aprobata czyichś poglądów.
Czyjaś aprobata.
Dać, uzyskać, wyrazić aprobatę.
Słuchać, potakiwać z aprobatą.
Słownik języka polskiego . 2013.
aprobata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. aprobataacie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uznanie czegoś za dobre, słuszne, właściwe; akceptacja, zgoda, pochwała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Całkowita, powszechna aprobata. Wyrazić, uzyskać aprobatę. <łac.> {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
moţiune — MOŢIÚNE, moţiuni, s.f. 1. Hotărâre a unei adunări, aprobată prin vot, prin care aceasta îşi exprimă atitudinea, doleanţele sau revendicările în anumite probleme majore. 2. Procedeu de formare a substantivelor feminine de la cele masculine sau a… … Dicționar Român
Coat of arms of Deva, Romania — Coat of arms of Deva Details Armiger The Local Council of Deva (Consiliul local) Adopted 1999 … Wikipedia
milczący — Milcząca zgoda, aprobata itp. «zgoda, zezwolenie na coś, wyrażane bez słów, przez nieprzeciwstawianie się czemuś»: Przy milczącej zgodzie państw zachodnich obywatele II Rzeczypospolitej – walczący o wolność i niepodległość kraju – odpowiadali… … Słownik frazeologiczny
afirmacja — ż I, DCMs. afirmacjacji, blm książk. «potwierdzenie, uznanie czegoś, aprobata» Afirmacja rzeczywistości. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
afirmatywnie — książk. «potwierdzająco, z aprobatą; pozytywnie» … Słownik języka polskiego
akceptacja — ż I, DCMs. akceptacjacji; lm D. akceptacjacji (akceptacjacyj) 1. książk. «wyrażenie zgody na coś, potwierdzenie czegoś; aprobata» Akceptacja nowych warunków. Dać, uzyskać akceptację. 2. → akcept w zn. 2 Akceptacja weksla. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
aprobacja — ż I, DCMs. aprobacjacji; lm D. aprobacjacji (aprobacjacyj) przestarz. «aprobata» Kiwnąć głową na znak aprobacji. Zyskać powszechną aprobację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
autoafirmacja — ż I, DCMs. autoafirmacjacji, blm «afirmacja samego siebie, aprobata własnej osoby, swojego charakteru, postępowania, zadowolenie z siebie» … Słownik języka polskiego
chwalić — ndk VIa, chwalićlę, chwalićlisz, chwal, chwalićlił, chwalićlony 1. «mówić o kimś, o czymś z uznaniem, aprobatą; oceniać dodatnio» Chwalić dziecko za pilność. Chwalić żonę przed mężem. Chwalić czyjąś gospodarność. Chwalono ją, że taka oszczędna. ◊ … Słownik języka polskiego
