- ironicznie
- \ironicznieej«w sposób ironiczny»
Patrzyć ironicznie.
Uśmiechać się ironicznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
ironicznie
Look at other dictionaries:
ironicznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ironicznieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. ironiczny: Mówić, komentować coś ironicznie. Uśmiechnąć się ironicznie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
robić komuś łachę — (Ironicznie) Okazywać komuś łaskę Eng. To do something showing one s reluctance … Słownik Polskiego slangu
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
bóg wie co — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie, lekceważąco: ktoś nadzwyczajny, wyjątkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myślałby kto, że z pani takie bóg wie co. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… … Słownik frazeologiczny
śmiesznie — Żeby było śmieszniej «zwrot używany w sytuacji, gdy chce się podkreślić, że okoliczności, zdarzenia, sytuacje, o których mowa, są szczególnie zabawne, ciekawe, zaskakujące lub – ironicznie – nieprzyjemne»: Łatwo zapamiętać: Suzanne Lechicka,… … Słownik frazeologiczny
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
abrakadabra — ż IV, CMs. abrakadabrabrze zwykle blm 1. «wyraz bez treści, któremu w starożytności i średniowieczu przypisywano moc magiczną» 2. «ironicznie lub żartobliwie o czymś (zwykle o jakimś tekście) niejasnym, niezrozumiałym, poplątanym, skomplikowanym» … Słownik języka polskiego
akcentować — ndk IV, akcentowaćtuję, akcentowaćtujesz, akcentowaćtuj, akcentowaćował, akcentowaćowany 1. «wyróżniać głoskę, sylabę w wyrazie, wyraz w zdaniu za pomocą siły artykulacyjnej, wysokości tonu lub iloczasu» Prawidłowo, błędnie, wyraźnie akcentować.… … Słownik języka polskiego
anioł — m IV, DB. a, Ms. aniele; lm M. ci owie, te y (ci anieli), DB. ów «według wierzeń religijnych: istota niematerialna pośrednicząca między Bogiem a ludźmi, zwykle uosabiająca doskonałość i dobroć, przedstawiana w rzeźbie, malarstwie w ludzkiej… … Słownik języka polskiego
