istota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. istotaocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żywy organizm, stworzenie, istnienie, osoba : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek to istota rozumna. Szukać jakichś istot w kosmosie. Każda … Langenscheidt Polski wyjaśnień
istota — rzeczy «to, co jest w czymś najważniejsze»: (...) często spór dotyczy jedynie słów, a nie istoty rzeczy. WO 09/12/2000. Nie ma w pobliżu, nigdzie żywej istoty zob. żywy 3. W istocie rzeczy zob. rzecz 22. Z istoty rzeczy zob. rzecz 25 … Słownik frazeologiczny
istota ludzka — {{/stl 13}}{{stl 7}} człowiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wiadomo, kiedy pojawiła się na Ziemi pierwsza istota ludzka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
istota rzeczy — {{/stl 13}}{{stl 7}} sedno sprawy, to, co najważniejsze, najistotniejsze, fundamentalne w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Istota rzeczy leży nie tu, lecz gdzie indziej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w istocie — → istota … Słownik języka polskiego
Шопен Ф. Ф. — (Chopin, Szopen) Фридерик Францишек (1 III, по метрич. записи 22 II 1810, Желязова Воля, близ Варшавы 17 X 1849, Париж) польский композитор и пианист. Сын француза Николб (Миколая) Шопена, участника Польского восстания 1794, преподавателя … Музыкальная энциклопедия
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
bóg — m III, DB. boga, W. boże, N. bogiem 1. Bóg blm «w religiach monoteistycznych: istota nadprzyrodzona, najwyższa, stworzyciel świata» Pojęcie Boga. Idea Boga. Wierzyć w Boga. ◊ Jak u Pana Boga za piecem «dobrze bezpiecznie» ◊ Żal się Boże, pożal… … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
rozumny — rozumnyni, rozumnyniejszy 1. «mający rozum; mądry, rozsądny» Rozumny człowiek, pedagog. Dziecko stawało się coraz rozumniejsze. Jednością silni, rozumni szałem, razem, młodzi przyjaciele! (Mickiewicz) ∆ Istota rozumna «istota mająca rozum… … Słownik języka polskiego
