kilkoro

kilkoro
D. kilkorga, CMs. kilkorgu, B. kilkoro, N. kilkorgiem
«liczebnik zbiorowy oznaczający w sposób przybliżony liczbę od trzech do dziewięciu, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej»

Kilkoro ludzi, dzieci, kurcząt, drzwi, sań.

Kilkoro ludzi, dzieci idzie, szło.

Matka z kilkorgiem dzieci.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • kilkoro — {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. D. kilkororga, CMc. kilkororgu, N. kilkororgiem {{/stl 8}}{{stl 7}} zbiór kilku jednostek (tj. osób różnej płci, dzieci, młodych zwierząt i tych przedmiotów, których nazwy mają tylko liczbę mnogą) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta …   Słownik języka polskiego

  • złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… …   Słownik języka polskiego

  • wielodzietny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wielodzietnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wiele, kilkoro dzieci; złożony z wielu, kilkorga dzieci : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielodzietna rodzina. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wielodzietny II …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chłopiątko — n II, N. chłopiątkokiem; lm D. chłopiątkotek zdr. od chłopię Śliczne chłopiątko. Kilkoro małych chłopiątek …   Słownik języka polskiego

  • kolektiwum — n VI; lm M. kolektiwumwa, D. kolektiwumwów jęz. «rzeczownik, liczebnik lub zaimek wyrażający pojęcie jakiejś zbiorowości, ale mający formę liczby pojedynczej, np. państwo (Kowalscy), pięcioro (studentów), kilkoro (dzieci); rzeczownik, liczebnik,… …   Słownik języka polskiego

  • kulig — m III, D. u, N. kuliggiem; lm M. i «orszak jadący dla zabawy w kilkoro sań zaprzężonych w konie, często z muzyką i śpiewem, odwiedzający dawniej po drodze domy sąsiedzkie; także: przejażdżka w większą liczbę sań» Kulig zajeżdża. ◊ Jechać kuligiem …   Słownik języka polskiego

  • pomiot — m IV, D. u, Ms. pomiotocie 1. lm M. y «potomstwo zwierząt pochodzące z jednego miotu» 2. lm M. y «poród u zwierząt wydających na świat kilkoro młodych na raz» 3. blm «kał zwierząt, odchody zwierzęce» …   Słownik języka polskiego

  • prawnuczek — m III, DB. prawnuczekczka, N. prawnuczekczkiem; lm M. ci prawnuczekczkowie, te prawnuczekczki, DB. prawnuczekczków zdr. od prawnuk Kilkoro prawnuczków …   Słownik języka polskiego

  • sześciolatek — m III, DB. sześciolatektka, N. sześciolatektkiem; lm M. sześciolatektki 1. lm DB. sześciolatektków (o chłopcach), B.=M. pot. «chłopiec sześcioletni, dziecko sześcioletnie» Przyjęto kilkoro sześciolatków do pierwszej klasy. Poszedł do szkoły jako… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”