- klekotać
- ndk IX, \klekotaćoczę a. \klekotaćocę, \klekotaćoczesz a. \klekotaćocesz, \klekotaćocz (\klekotaćotaj), \klekotaćotał1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem»2. «powodować wydawanie dźwięku przez uderzenie o siebie twardych przedmiotów; o maszynach, motorach itp. będących w ruchu, pracujących: wydawać łoskot, warkot; stukotać, terkotać, grzechotać»
Klekotała nie naoliwiona maszyna do szycia.
Klekotał stary silnik samochodu.
Klekotały żniwiarki.
Krowy klekotały drewnianymi kołatkami.
3. posp. «mówić dużo i głośno, często bez zastanowienia; trajkotać, klepać, paplać»
Słownik języka polskiego . 2013.