Klękać do modlitwy.
Klęknąć na ziemi.
Klękać w tańcu przed partnerką.
Słownik języka polskiego . 2013.
klękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, klękaćam, klękaća, klękaćają {{/stl 8}}– klęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, klękaćnę, klękaćnie, klękaćnij, klękaćnął, klękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} zginając kolana przybierać pozycję klęczącą : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klękać — pot. żart. Klękajcie narody! «zwrot wyrażający zachwyt, uznanie»: Na dziesiątym kilometrze miał jeszcze 15 km straty do prowadzącego Biełajewa. Potem ruszył. A jak Polak ruszy, to klękajcie narody! Przekrój 11/2001. Włosy złote do ziemi, usta jak … Słownik frazeologiczny
klęknąć — → klękać … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
przyklękać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przyklękaćam, przyklękaća, przyklękaćają, {{/stl 8}}przyklękiwać {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk Ib, przyklękaćkuję, przyklękaćkuje {{/stl 8}}– przyklęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, przyklękaćnę, przyklękaćnie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
клякать — становиться на колени , приклякивать – то же (Аввакум 349), укр. клякнути, клякну, блр. клякнуць присесть на корточки , ст. слав. клѩчѫ, клѩчати (Супр.), болг. клекна, сербохорв. кле̏кне̑м, кле̏ħи, кле̏цати. словен. klekati идти пошатываясь ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
naród — Klękajcie narody! zob. klękać. Zbrojne ramię narodu zob. ramię 8 … Słownik frazeologiczny
klękanie — n I rzecz. od klękać … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
klecati — klȅcati (Ø) nesvrš. <prez. ām, pril. sad. ajūći, gl. im. ānje> DEFINICIJA 1. u hodu gubiti uporište u koljenu ili koljenima 2. pren. bojati se i sl. (kao da se kleca, predodžba klecanja) ETIMOLOGIJA prasl. *klękati: klečati (rus. kljakat ,… … Hrvatski jezični portal
