kliniec

kliniec
m II, D. klińca; lm M. klińce, D. klińców
1. archit. «cios kamienny lub cegła o kształcie klina jako element konstrukcyjny łuku lub sklepienia»
2. bud. «kruszywo kamienne, drobno tłuczone, używane głównie do betonów oraz budowy dróg, wypełniania (klinowania) bruków»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • klucz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «narzędzie służące do zamykania i otwierania zamków i kłódek» Klucz od biurka, od szafy, od szuflady, od mieszkania. Klucze do drzwi, do kłódek. Dorobić klucz do biurka. Obrócić, przekręcić klucz w zamku. Otworzyć… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”