- kłącze
- n I; lm D. \kłączeczy«podziemny pęd wieloletnich roślin zielnych, przytwierdzający roślinę do podłoża; organ rozmnażania wegetatywnego, gromadzi także substancje zapasowe (skrobię, cukry)»
Słownik języka polskiego . 2013.
kłącze
Look at other dictionaries:
kłącze — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. kłączeczy {{/stl 8}}{{stl 7}} podziemny pęd wieloletnich roślin (np. perzu), gromadzący substancje odżywcze (cukier, skrobię), umożliwiający roślinom rozmnażanie wegetatywne {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
asparagus — m IV, D. a, Ms. asparagussie; lm M. y «Asparagus, roślina z rodziny liliowatych, występująca w licznych gatunkach w Europie, Azji i Afryce; rozdzielnopłciowa, mająca kłącze z mięsistymi korzeniami, drobne, łuskowate listki, niepozorne kwiatki i… … Słownik języka polskiego
fiołkowy — 1. «odnoszący się do fiołków, złożony z fiołków, właściwy fiołkowi» Perfumy fiołkowe. ∆ Korzeń fiołkowy «kłącze kosaćca dawane niemowlętom do gryzienia w okresie ząbkowania» 2. «mający kolor fiołków, fioletowy» Kolor, materiał fiołkowy. Fiołkowe… … Słownik języka polskiego
karpa — ż IV, CMs. karpapie; lm D. karp 1. «pniak i korzenie pozostałe po ścięciu drzewa; karcz» Rąbać karpy na opał. 2. ogr. «podziemna część rośliny u niektórych gatunków wieloletnich; kłącze» … Słownik języka polskiego
kłączowy — przym. od kłącze Rośliny kłączowe … Słownik języka polskiego
korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… … Słownik języka polskiego
majowy — przym. od maj Majowy dzień, wieczór. Ciepły, majowy deszcz. Majowa zieleń. ∆ bot. Konwalia majowa «Convallaria maialis, roślina z rodziny liliowatych, o kwiatach dzwonkowatych, białych, pachnących; rośnie w lasach i zaroślach; kwiaty i ziele,… … Słownik języka polskiego
mydlnica — ż II, DCMs. mydlnicacy; lm D. mydlnicaic bot. «Saponaria officinalis, kłączowa, wieloletnia roślina zielna z rodziny goździkowatych, o białych lub różowych kwiatach pachnących migdałami, zebranych w krótkie grono, w Polsce pospolita w zaroślach,… … Słownik języka polskiego
pszczoła — ż IV, CMs. pszczołaole; lm D. pszczołaczół 1. «Apis mellifica, owad z rodziny o tej samej nazwie, żyjący w rodzinach (rojach), dawno udomowiony i hodowany niemal na całej kuli ziemskiej dla miodu i wosku» Brzęk, brzęczenie pszczół. Pszczoła kogoś … Słownik języka polskiego
rabarbar — m IV, D. u, Ms. rabarbararze; lm M. y «Rheum, roślina z rodziny rdestowatych, bylina o dużych liściach osadzonych na grubych, mięsistych jadalnych ogonkach, wytwarzająca kłącze o właściwościach leczniczych; znanych jest około 20 gatunków;… … Słownik języka polskiego
