kolator

kolator
m IV, D. -a, Ms. \kolatororze
1. B.=M.; lm MB. -y
«w automatyce: maszyna analityczno-licząca, która z doprowadzonych do niej kart dziurkowanych wybiera kolejno poszczególne karty i rozdziela je na grupy, według rodzaju zapisanych na nich informacji; stosowana m.in. w księgowości materiałowej; mieszacz»
2. B.=D.; lm M. \kolatororzy a. -owie, DB. -ów
daw. «osoba mająca prawo obsadzania urzędów kościelnych, zwykle fundator kościoła lub spadkobierca fundatora»
‹z łac.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • mieszacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. B.=D.; lm B.=D. «robotnik zatrudniony przy mieszaniu ciał sypkich lub płynnych» 2. → mieszarka 3. techn. «układ elektryczny o kilku wejściach, służący głównie do mieszania, tj. nakładania na siebie sygnałów… …   Słownik języka polskiego

  • kolatorius — ×kolatorius, ė (l. kolator) smob. kas statydina ką savo lėšomis: Kolatoriais yra vadinami žmonės, kurie savo lėšomis pastatydina bažnyčią LTII226. Skaitės už kolatorius klebonijos M.Valanč. Gavęs iš kolatorės … medžių, pastatydino naują kleboniją …   Dictionary of the Lithuanian Language

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”