korektor

korektor
m IV, D. -a, Ms. \korektororze
1. B.=D.; lm M. -orzy, DB. -ów
«osoba czytająca próbne odbitki drukarskie, robiąca ich korektę»
∆ Korektor instrumentów muzycznych «stroiciel»
2. B.=M.; lm MB. -y
techn. «urządzenie korygujące»
łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • korektor — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. korektororze; lm M. korektororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba wykonująca korektę próbnych odbitek drukarskich : {{/stl 7}}{{stl 10}}Korektor w redakcji dziennika. Pracować jako korektor. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • korektor — kòrektor m DEFINICIJA 1. onaj koji obavlja korekturu 2. ono što pridonosi korigiranju ili korigira (popravlja) [korektor vida; korektor za šminku; korektor za ispravljanje teksta] ETIMOLOGIJA vidi korigirati …   Hrvatski jezični portal

  • kòrektor — m (kòrektorica ž) 1. {{001f}}onaj koji obavlja korekturu 2. {{001f}}ono što pridonosi korigiranju ili korigira (popravlja) [∼ vida; ∼ za šminku; ∼ za ispravljanje teksta] …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • koréktor — ja m (ẹ) 1. kdor (poklicno) ugotavlja in odpravlja jezikovne, stilistične napake v tekstu: določen je bil za korektorja pismenih izpitnih nalog; korektor učbenika 2. tisk. kdor (poklicno) označuje napake na krtačnem odtisu: zaposlen je kot… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • korektorka — ż III, CMs. korektorkarce; lm D. korektorkarek «kobieta korektor» Pracowała w wydawnictwie jako korektorka …   Słownik języka polskiego

  • nieuważny — nieuważnyni 1. «odznaczający się brakiem uwagi; roztargniony» Nieuważny korektor. Był nieuważny w pracy. 2. «spowodowany brakiem uwagi, wynikający z braku zastanowienia; nierozważny, nieroztropny» Nieuważna obserwacja. Nieuważne zapoznanie się z… …   Słownik języka polskiego

  • uważny — uważnyni, uważnyniejszy 1. «odznaczający się zdolnością uważania, skupiający na czymś uwagę; skoncentrowany, uważający» Uważny czytelnik, korektor, słuchacz. Ktoś uważny w mowie, w postępowaniu. 2. «wyrażający uwagę, świadczący o czyjejś uwadze;… …   Słownik języka polskiego

  • znak — m III, D. u, N. znakkiem; lm M. i 1. «to co ma poinformować o czymś przez wywołanie określonych skojarzeń (odruchów warunkowych)» Wymieniać znaki porozumiewawcze. Dać znak gestem, spojrzeniem. Robić coś na dany znak. ∆ Znaki diakrytyczne «znaki… …   Słownik języka polskiego

  • korektorica — kòrektorica ž DEFINICIJA v. korektor ETIMOLOGIJA vidi korigirati …   Hrvatski jezični portal

  • emendator — emèndātor m DEFINICIJA rij. ispravljač smisleno pogrešnih dijelova nekog teksta; redaktor, urednik, korektor ETIMOLOGIJA vidi emendacija …   Hrvatski jezični portal

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”