- koronny
- \koronnynni1. hist. «należący do państwa, do króla; państwowy, królewski»∆ Dobra koronne «w dawnej Polsce: część dóbr państwowych należąca wyłącznie do króla; królewszczyzna»∆ Insygnia, klejnoty koronne «insygnia, klejnoty będące oznaką władzy królewskiej, używane przy koronacji»2. hist. «odnoszący się do Korony - państwa polskiego, związany z Koroną»∆ Kanclerz, miecznik, podskarbi, marszałek itp. koronny «urzędnicy, dostojnicy królewscy w Koronie»∆ Łokieć koronny «dawna miara długości ustanowiona w XVIII wieku dla całej Polski, równa 59,5 cm»3. łow. «o jeleniu: mający koronę - wierzchołkowe rozgałęzienia na rogach»* Koronny świadek «główny, najważniejszy świadek»
Słownik języka polskiego . 2013.