- krewki
- \krewkiwcy«pełen temperamentu, życia; gwałtowny, porywczy»
Krewki temperament.
Krewki staruszek.
Słownik języka polskiego . 2013.
Krewki temperament.
Krewki staruszek.
Słownik języka polskiego . 2013.
krewki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, krewkiwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} pełen życia i energii, gwałtownie reagujący; żywy, impulsywny, wybuchowy, porywczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krewki klient, osobnik, sąsiad. Krewkie usposobienie, ruchy. Krewka gestykulacja … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spuścić — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec … Słownik frazeologiczny
spuszczać — 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka) a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera. b) «pilnować, strzec … Słownik frazeologiczny
gorącokrwisty — gorącokrwistyiści «o koniach (głównie o wierzchowcach): będący rasy szlachetnej; o rasach końskich: szlachetny» Gorącokrwisty arab. przen. «o ludziach: krewki, popędliwy, zapalczywy, namiętny» … Słownik języka polskiego
krewko — przysłów. od krewki Postąpić zbyt krewko w stosunku do kogoś … Słownik języka polskiego
popędliwy — popędliwyiwi, popędliwyiwszy «łatwo unoszący się gniewem, namiętnością; porywczy, krewki, namiętny, gwałtowny» Popędliwy człowiek … Słownik języka polskiego
prędki — prędkidcy, prędkidszy 1. «odbywający się, dokonujący czegoś w krótkim czasie, w szybkim tempie; szybki, bystry, wartki, pośpieszny, raźny, żwawy» Prędki bieg, chód, oddech, puls. Prędki nurt rzeki. Czyjeś prędkie kroki, ruchy. 2. «dziejący się,… … Słownik języka polskiego
rębajło — m odm. jak ż IV, CMs. rębajłojle; lm M. rębajłoły, DB. rębajłołów przestarz. «mężczyzna często i chętnie bijący się, zwłaszcza na szable» Krewki rębajło. Sejmikowy rębajło … Słownik języka polskiego
siarczysty — siarczystyyści, siarczystytszy 1. «pełen temperamentu, raźny, żwawy, dziarski, krewki; będący wyrazem, objawem takiego charakteru, usposobienia» Siarczysty młodzian. Siarczysty marsz, mazur, oberek. 2. «mocny, silny, tęgi, zamaszysty» Siarczysty… … Słownik języka polskiego
temperamencik — m III, D. u, N. temperamencikkiem; lm M. i zdr. od temperament a) w zn. 1: Krewki temperamencik. b) w zn. 2: Wybujały temperamencik … Słownik języka polskiego