Kręgosłup moralny.
Człowiek bez kręgosłupa.
Nie mieć kręgosłupa.
Słownik języka polskiego . 2013.
kręgosłup — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. kręgosłuppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oś szkieletu kręgowców składająca się z kręgów i chrząstek międzykręgowych; dźwiga czaszkę i łączy się z miednicą; ochrania… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
giętki — giętkitcy, rzad. giętszy «dający się giąć, uginać, łatwo się gnący; gibki, elastyczny, sprężysty» Giętka gałąź, łodyga, leszczyna. Giętkie deski, druty, pręty. Giętki kręgosłup węża. ◊ Człowiek o giętkim karku, mający giętki kark «umiejący być… … Słownik języka polskiego
grzbietowy — przym. od grzbiet (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Mięśnie grzbietowe. ∆ sport. Styl grzbietowy «styl pływacki polegający na tym, że zawodnik płynąc leży na wznak» ∆ zool. Płetwa grzbietowa «jedna z płetw rybich nieparzystych, przeciwległa do… … Słownik języka polskiego
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego
kręgowiec — m II, DB. kręgowiecwca; lm M. kręgowiecwce, D. kręgowiecwców zool. kręgowce «Vertebrata, podtyp strunowców, najwyżej uorganizowane zwierzęta o dwubocznej symetrii ciała, szkielecie kostnym lub chrząstkowym, którego osią jest kręgosłup łączący się … Słownik języka polskiego
odfiletować — dk IV, odfiletowaćtuję, odfiletowaćtujesz, odfiletowaćtuj, odfiletowaćował, odfiletowaćowany odfiletowywać ndk VIIIa, odfiletowaćowuję, odfiletowaćowujesz, odfiletowaćowuj, odfiletowaćywał, odfiletowaćywany «wydzielić z ryby filet, usuwając z… … Słownik języka polskiego
pacierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «modlitwa, zbiór modlitw» Mówić, odmawiać pacierz. 2. daw. «kręgosłup, krzyż» ‹czes. z łac.› … Słownik języka polskiego
pacierzowy — przestarz. «dotyczący kręgosłupa lub poszczególnych jego kręgów, znajdujący się w kręgosłupie; kręgowy» ∆ Stos pacierzowy, kość pacierzowa «kręgosłup» … Słownik języka polskiego
piersiowy — przym. od pierś (w zn. 1) ∆ Głos, śmiech piersiowy «głos, śmiech niski, głęboki» ∆ Klatka piersiowa «część tułowia u ssaków, w której znajdują się serce i płuca, ograniczona częścią piersiową kręgosłupa, mostkiem i żebrami, a od dołu przeponą» ∆… … Słownik języka polskiego
skrzywić — dk VIa, skrzywićwię, skrzywićwisz, skrzyw, skrzywićwił, skrzywićwiony rzad. skrzywiać ndk I, skrzywićam, skrzywićasz, skrzywićają, skrzywićaj, skrzywićał, skrzywićany «sprawić, że coś się staje krzywe, zgiąć coś, odchylić od linii prostej»… … Słownik języka polskiego
