krzewić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, krzewićwię, krzewićwi, krzewićwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} rozpowszechniać, propagować, popierać coś; zaznajamiać z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzewić zamiłowanie do czegoś, poglądy, idee. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krzewić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o roślinach: rozrastać się rozłożyście, rozgałęziać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzewiące się bujnie maliny, róże. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… … Słownik języka polskiego
oświata — podn. Nieść, zapalić kaganek, przestarz. kaganiec oświaty «szerzyć, krzewić oświatę»: (...) za swój życiowy cel obrał sobie niesienie kaganka oświaty wszystkim tego pozbawionym. J. Kaczmarski, Plaża … Słownik frazeologiczny
apostołować — ndk IV, apostołowaćłuję, apostołowaćłujesz, apostołowaćłuj, apostołowaćował, apostołowaćowany «głosić wiarę chrześcijańską» przen. «szerzyć, krzewić jakąś ideę, naukę, jakieś zasady» … Słownik języka polskiego
kaganek — m III, D. kaganeknka, N. kaganeknkiem; lm M. kaganeknki zdr. od kaganiec (tylko w zn. 2) Kaganek oliwny. ◊ Nieść, zapalić kaganek oświaty «szerzyć, krzewić oświatę» … Słownik języka polskiego
kaganiec — m II, D. kaganiecańca; lm M. kaganiecańce, D. kaganiecańców 1. «skórzana lub druciana plecionka, zakładana zwierzętom (zwłaszcza psom) na pysk, uniemożliwiająca im kąsanie» Pies bez kagańca. Nałożyć psu kaganiec. ◊ Nałożyć komuś, czemuś kaganiec… … Słownik języka polskiego
korzenić się — ndk VIa, korzenić sięni się, korzenić sięnił się «rozrastać się w korzenie, puszczać korzenie» Lawenda korzeni się bardzo głęboko. przen. «rozwijać się, szerzyć, krzewić, zakorzeniać się» … Słownik języka polskiego
krzewienie — ↨ krzewienie się n I rzecz. od krzewić (się) … Słownik języka polskiego
kultura — ż IV, CMs. kulturaurze; lm D. kulturaur 1. blm «całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie» Kultura antyczna, grecka, rzymska. Ognisko… … Słownik języka polskiego