Ubierała się w krzyczące kolory.
Krzycząca niesprawiedliwość.
Słownik języka polskiego . 2013.
krzyczący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rażący, jaskrawy, wyzywający : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasłona w krzyczących kolorach. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krzykała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. krzykałaale; lm MB. krzykałały, D. krzykałaał (także DB. krzykałałów tylko o mężczyznach) rzad. «człowiek krzykliwy, krzyczący» … Słownik języka polskiego
rozkrzyczany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rozkrzyczanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który się rozkrzyczał; głośno i dużo mówiący, krzyczący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozkrzyczana klasa. Dziewczyna była strasznie głośna, rozkrzyczana. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
