Autentyczny książę, uczony.
Autentyczna bieda.
Autentyczna dokumentacja.
Słownik języka polskiego . 2013.
autentyczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, autentycznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który zdarzył się w rzeczywistości, realnie istniejący, przeżyty; prawdziwy, niekłamany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Autentyczne… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Манифестарная эстетика — Особая типологическая разновидность критико теоретической рефлексии, характерная для возникновения радикально новых явлений в художественной культуре общества. Их существование как некоторой интенциональной художественно эстетической сферы на… … Энциклопедия культурологии
Кребс, Вероника — В Википедии есть статьи о других людях с такой фамилией, см. Кребс. Вероника Кребс (польск. Weronika Krebsowa, урожденная Младанович, польск. Mładanowicz; около 1750 2 октября 1832) польская мемуаристка. Дочь Рафала Младановича,… … Википедия
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
różnica — 1. Bez różnicy «wszystko jedno; dobrze jest i tak, i tak»: – No jak, Werciu, ugotujesz dla naszej straży? – A wiela to ich jest? – Szesnastu, ale nas stąd dojdzie jeszcze trochę, tak że trzeba rachować na pięćdziesiąt porcji. Co? – Bez różnicy,… … Słownik frazeologiczny
apokryf — m IV, D. u, Ms. apokryffie; lm M. y 1. «utwór o tematyce biblijnej, nie umieszczony w kanonie biblijnym» 2. «utwór rzekomo wydobyty z ukrycia i ogłoszony jako autentyczny dokument piśmienniczy» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
autentycznie — autentycznieniej przysłów. od autentyczny Dokument wygląda autentycznie. Opowieść brzmi autentycznie … Słownik języka polskiego
autentyk — m III, D. u, N. autentykkiem; lm M. i «przedmiot autentyczny, oryginał; dokument lub dzieło sztuki, którego prawdziwość została udowodniona» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
ideowiec — m II, DB. ideowiecwca, W. ideowiecwcze a. ideowiecwcu; lm M. ideowiecwcy, DB. ideowiecwców «człowiek oddany jakiejś idei, dążący do jej urzeczywistnienia bez oglądania się na własne korzyści» Autentyczny, prawdziwy ideowiec … Słownik języka polskiego
