- leniwy
- \leniwywi, \leniwywszy«niechętnie pracujący, nie mający chęci do czegoś; opieszały, ociężały, gnuśny»
Leniwy uczeń.
Leniwi pracownicy.
∆ Leniwe pierogi, pierożki «kluski z sera, mąki i jaj»
Słownik języka polskiego . 2013.
leniwy
Look at other dictionaries:
leniwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, leniwywi, leniwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niewykazujący ochoty do pracy, z trudem, niechętnie, tylko z konieczności podejmujący jakiekolwiek działanie, nielubiący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ленивый — укр. лiнивий, ст. слав. лѣнивъ ὀκνηρός, словен. lenìv, польск. leniwy. От лень. Сюда же ленивые щи вид щей из свежей капусты ; ср. польск. leniwe рiеrоgi ленивые вареники – клецки из пшеничной муки с творогом … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
by — (także z końcówkami osobowymi: bym, byś, byśmy, byście) «cząstka składowa form trybu warunkowego» a) «pisana łącznie z formami osobowymi czasownika, z niektórymi spójnikami i partykułami» Przeczytałbyś tę książkę. Gdybym chciał, mógłbym się uczyć … Słownik języka polskiego
kocur — m IV, DB. a, Ms. kocururze; lm M. y 1. «dorosły samiec kota domowego; kocisko» Leniwy, stary kocur. 2. łow. «samiec niektórych zwierząt drapieżnych, np. rysia, żbika» … Słownik języka polskiego
leniuch — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów (także B.=M. tylko o kobietach) «człowiek leniwy, gnuśny; próżniak, nierób» Straszny, ostatni leniuch … Słownik języka polskiego
leń — m I, DB. lenia; lm M. lenie, DB. leni a. leniów «człowiek leniwy; próżniak, nierób» Leń patentowany. Leń do nauki, do roboty … Słownik języka polskiego
leser — m IV, DB. a, Ms. lesererze; lm M. ci lesererzy, te y, DB. ów pot. lekcew. «człowiek leniwy, uchylający się od pracy, pragnący osiągnąć swoje cele jak najmniejszym wysiłkiem» ‹?› … Słownik języka polskiego
miglanc — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów pot. «człowiek leniwy a sprytny, wykręcający się od pracy, szukający łatwego, lekkiego życia; nierób, cwaniak, spryciarz» ‹jidysz.› … Słownik języka polskiego
niemożliwie — «w sposób trudny do zniesienia; nie do wytrzymania, okropnie» Był niemożliwie roztargniony, leniwy. Było niemożliwie gorąco. Coś jest niemożliwie brudne. Zachowywać się niemożliwie … Słownik języka polskiego
nierób — m IV, DB. nieróbroba, Ms. nieróbrobie; lm M. ci nieróbrobi, te nieróbroby, DB. nieróbrobów (także B.=M. zwykle o kobietach) pogard. «człowiek leniwy, próżniak» … Słownik języka polskiego
