Lustrować teren robót.
Lustrować kogoś, coś niechętnym okiem, z ciekawością, bacznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
lustrować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, lustrowaćruję, lustrowaćruje, lustrowaćany {{/stl 8}}– zlustrować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeprowadzać lustrację, oględziny; dokonywać przeglądu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lustrować się – zlustrować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} bacznie, krytycznie przyglądać się jeden drugiemu :{{/stl 33}}{{stl 10}}Lustrować się spojrzeniami. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lustrowanie — ↨ lustrowanie się n I rzecz. od lustrować (się) … Słownik języka polskiego
spojrzenie — n I 1. rzecz. od spojrzeć. 2. lm D. spojrzenieeń «wzrok w chwili patrzenia; wzrok, oczy zwrócone, skierowane na kogoś, na coś; rzut oka» Czułe, czarujące, łaskawe, powłóczyste, zalotne spojrzenie. Bezradne, błagalne, pytające, współczujące… … Słownik języka polskiego
szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… … Słownik języka polskiego
wzrok — m III, D. u, N. wzrokkiem, blm 1. «zmysł, którego narządem są oczy, zdolność widzenia, czyli reagowania na takie cechy przedmiotów, jak barwy, kształty, relacje przestrzenne» Dobry, bystry, doskonały, nadzwyczajny, silny, słaby wzrok. Zasięg… … Słownik języka polskiego
zlustrować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}lustrować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
