Awanturować się z kimś.
Awanturować się o byle co, z byle powodu.
Awanturujący się pijak.
Słownik języka polskiego . 2013.
awanturować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, awanturować sięruję się, awanturować sięruje się {{/stl 8}}{{stl 7}} zakłócać spokój, zachowując się agresywnie; wszczynać awantury, kłótnie, zajścia {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzucać się – rzucić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skakać w sposób gwałtowny w dół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzucić się w przepaść. Rzucali się jeden za drugim do wody. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strzępić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się strzępiastym, poszarpanym, nierównym; wystrzępiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sweter się strzępi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wodzić się za łby — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie kłócić się, wdawać się w waśnie, bójki, awanturować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z byle powodu wodzili się za łby. Nikt nie mógł uwierzyć, że sąsiedzi przestali wodzić się za łby. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
awanturowanie się — n I rzecz. od awanturować się Skłonność do awanturowania się … Słownik języka polskiego
pieklić się — ndk VIa, pieklić sięlę się, pieklić sięlisz się, piekl się, pieklić sięlił się pot. «kłócić się, awanturować, robić piekło» Pieklił się przez cały dzień. Piekliła się o podwyżkę … Słownik języka polskiego
szatkować — awanturować się … Słownik gwary warszawskiej
pijany — pijanyni 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pijać (p.) 2. «odurzony alkoholem, nietrzeźwy; rzadziej: świadczący o czyjejś nietrzeźwości, charakterystyczny dla pijaka» Pijany chuligan. Spojrzeć na kogoś pijanym wzrokiem. ◊ pot. Pijany jak bela … Słownik języka polskiego
piekło — n III, Ms. piekłopiekle; lm D. piekieł «według niektórych religii: miejsce czasowej lub wiecznej kary, na którą skazane są dusze zmarłych; siedziba złych duchów i dusz potępionych» ◊ Ktoś z piekła rodem «ktoś bardzo zły, trudny do współżycia» ◊… … Słownik języka polskiego
ślepie — n I, D. ślepiepia; lm M. ślepiepia, D. ślepiepiów a. ślepiepi zwykle w lm 1. «oczy zwierzęcia» Błyszczące ślepia kota. Dzikie, złe ślepia wilka. 2. posp. «oczy ludzkie» Wybałuszać, wytrzeszczać na kogoś ślepia. Błysnąć, łypnąć ślepiami. Mrużyć… … Słownik języka polskiego
