łagodnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. łagodnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. łagodny w zn. 1.: Uśmiechać się, spoglądać, mówić łagodnie.; w zn. 4.: Wiatr powiewał łagodnie. Świecić łagodnie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płynny — 1. «będący płynem, mający postać płynu, używany w postaci płynu; ciekły» Płynna masa, magma. Roztopiony, płynny metal, wosk. Paliwa płynne. Smary płynne. Pokarmy płynne. ∆ Gaz płynny «mieszanina skroplonych węglowodorów, zawierająca głównie… … Słownik języka polskiego
jeden — I. 1. Za jednym zachodem «przy okazji załatwienia jakiejś innej sprawy, jednocześnie z czymś»: – Chciałbym napisać grubą książkę, więc musiałbym po Węgrzech podróżować ze trzy miesiące. (...) Przelot Air India do Pragi byłby najprostszy. Jeżeli… … Słownik frazeologiczny
pała — 1. pot. Na pałę «bez przygotowania, bez rozpoznania sytuacji, nie zważając na następstwa»: – Daj mu szansę! Niech nadleci bliżej! Wystrzelasz rakiety na pałę... i co potem – uspokajał łagodnie por. Mendela. B. Ejbich, Niebo. 2. posp. Przegiąć… … Słownik frazeologiczny
powiedzieć — 1. Jeśli (jak) się powiedziało a, (to) trzeba powiedzieć b «jeśli się coś rozpoczęło, to trzeba to doprowadzić do końca»: Musisz jej pomóc przy załatwianiu tych formalności, sam ją namawiałeś do wyjazdu, a jak się powiedziało a, to trzeba… … Słownik frazeologiczny
ulgowo — Traktować, potraktować kogoś, coś ulgowo «traktować, potraktować kogoś, coś łagodnie, z pobłażliwością, z wyrozumiałością, stosując łagodniejsze kryteria oceny, tolerując błędy»: Mówi się, że hipermarkety są traktowane ulgowo, że mają możliwość… … Słownik frazeologiczny
antekliza — ż IV, CMs. anteklizazie; lm D. anteklizaiz geol. «rozległe wypiętrzenie skorupy ziemskiej o łagodnie nachylonych zboczach, występujące na obszarach o budowie płytowej» ‹łac. + gr.› … Słownik języka polskiego
bromural — m I, D. u, blm farm. «związek chemiczny z grupy ureidów, biały krystaliczny proszek o słabym zapachu i gorzkawym smaku; stosowany jako środek uspokajający i łagodnie nasenny» ‹skrót.› … Słownik języka polskiego
dobrodusznie — dobrodusznieej «z dobrotliwą życzliwością; łatwowiernie, łagodnie, dobrotliwie» Zgadzać się na coś dobrodusznie. Śmiać się dobrodusznie … Słownik języka polskiego
dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… … Słownik języka polskiego