łajanie

łajanie
↨ łajanie się
n I
rzecz. od łajać (się).

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • bura — ż IV, CMs. burze; lm D. bur pot. «ostre napomnienie; nagana, łajanie, wymówki, wyrzuty» Dać komuś burę. Dostać burę …   Słownik języka polskiego

  • połajanka — ż III, CMs. połajankance; lm D. połajankanek «słowo, zwrot obelżywy; wymyślanie, łajanie» Wysłuchiwać połajanek …   Słownik języka polskiego

  • ruga — ż III, CMs. rudze; lm D. rug pot. «besztanie, łajanie, wymyślanie; bura» Dostać rugę. Zasłużył na rugi …   Słownik języka polskiego

  • wcieranie — n I 1. rzecz. od wcierać. 2. lm D. wcieranieań pot. «lanie, baty, cięgi; także: bura, reprymenda, łajanie, nagana» Dostać wcieranie …   Słownik języka polskiego

  • połajanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. połajankance; lm D. połajankanek, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} słowo, wyrażenie służące wymyślaniu komuś, często obelżywe; upominanie, łajanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dosyć połajanek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”