- łapacz
- m II, D. -a; lm M. -e, D. -y1. B.=D.; lm DB. -y a. -ówpogard. «ten, kto tropi, śledzi, łapie, aresztuje ludzi; agent policji śledczej»
Uliczni, dworcowi łapacze.
Łapacze ze straży portowej.
2. B.=M.techn. «urządzenie wyłapujące z cieczy, gazów itp. niepotrzebne substancje»Łapacz tłuszczu, zanieczyszczeń.
Słownik języka polskiego . 2013.