- łupieżca
- m odm. jak ż II, DCMs. \łupieżcacy; lm M. \łupieżcacy, DB. \łupieżcacówdaw. «ten, kto rabuje; rabuś, zdzierca»
Słownik języka polskiego . 2013.
łupieżca
Look at other dictionaries:
drapieżca — m odm. jak ż II, DCMs. drapieżcacy; lm M. drapieżcacy, DB. drapieżcaców 1. przestarz. → drapieżnik 2. przestarz. «rabuś, grabieżca, łupieżca, napastnik» Kraj uległ przemocy drapieżcy … Słownik języka polskiego
rabuś — m I, DB. rabuśusia; lm M. rabuśusie, DB. rabuśusiów «ten, kto rabuje, dokonuje rabunku; łupieżca, grabieżca» ∆ zool. Rabuś kokosowy «Birgus latro, krab z wysp strefy tropikalnej, długości około 30 cm; wnętrze jego jamy skrzelowej wyścieła… … Słownik języka polskiego
