- marny
- \marnyni, \marnyniejszy1. «nie mający wymaganej, istotnej wartości, mało wart; lichy, nędzny»
Marna gospodarka, gospodyni.
Marna pensja, płaca.
Marne sto, dwieście itp. złotych.
Marny grosz.
Marny los.
Marne życie, zdrowie, jedzenie.
Marny pracownik, fachowiec.
◊ pot. Marny twój widok, marne twoje widoki «źle z tobą, grozi ci, czeka cię coś złego»◊ Czeka, spotka kogoś marny koniec «czeka, spotka kogoś zły, żałosny, smutny los, nędza, opuszczenie w ostatnim okresie życia»◊ Nie powiedzieć komuś, na kogoś, o kimś marnego słowa «nie zrobić komuś żadnej wymówki, nie powiedzieć na kogoś, o kimś nic złego»◊ Coś kosztuje marne sto, dwieście itp. złotych «coś kosztuje tanio (tylko sto, dwieście itp. złotych)»◊ Kupić coś za marne sto, dwieście itp. złotych «kupić coś tanio (tylko za sto, dwieście itp. złotych)»2. daw. «nie mający, nie mogący mieć celu, znaczenia; próżny, bezskuteczny, bezcelowy, czczy»dziś tylko we fraz. Czyjaś praca, czyjś trud, czyjeś wysiłki idą, pójdą na marne «coś nie daje, nie przynosi rezultatów, wyników, marnuje się, zmarnuje się»◊ Wyrzucać, wydawać pieniądze na marne «tracić, marnować pieniądze»
Słownik języka polskiego . 2013.