marnowanie

marnowanie
↨ marnowanie się
n I
rzecz. od marnować (się).

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zegarek — 1. Coś idzie, chodzi itp. jak w zegarku «coś jest wykonywane regularnie, systematycznie, terminowo, coś jest dobrze zorganizowane»: Co by nie mówić, to był równy chłop i zawsze sprawiedliwy. Musztrował, dawał w kość jak nikt, ale wszystko… …   Słownik frazeologiczny

  • bumelanctwo — n III, Ms. bumelanctwowie, blm pot. «nie usprawiedliwiona nieobecność w pracy; marnowanie czasu przeznaczonego na pracę» Szerzyło się bumelanctwo. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • bumelant — m IV, DB. a, Ms. bumelantncie; lm M. bumelantnci, DB. ów pot. «człowiek bumelujący, zaniedbujący się w pracy przez niestawienie się do niej lub marnowanie czasu przeznaczonego na pracę» Zwalczać, karać bumelantów …   Słownik języka polskiego

  • mitręga — ż III, CMs. mitręgaędze; lm D. mitręgaęg pot. «strata, marnowanie czasu; utrudnienie, zwłoka; mitrężenie» Daremna mitręga. Szkoda na coś mitręgi …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”