miedź

ż V, DCMs. \miedździ

1. blm

chem. «(Cu) pierwiastek chemiczny, liczba atomowa 29, należący do podgrupy miedziowców; ciężki, ciągliwy i kowalny metal o czerwonawym połysku, dobry przewodnik ciepła i prądu elektrycznego; występuje w przyrodzie najczęściej w związkach, stosowany (w stopach) w elektrotechnice, budownictwie, używany do budowy różnych maszyn i aparatur»

Miedź krzemowa, fosforowa.

Ruda miedzi.

Tlenki miedzi.

Stopy miedzi.

Okucia z miedzi.

2. lm M. \miedździe, D. \miedździ

książk. «przedmiot zrobiony z tego metalu, zwłaszcza naczynie, zbroja, instrument muzyczny»

Rycerz zakuty w miedź.

Biedniejsi jadali na miedzi.

Orkiestra uderzyła w miedzie.