migać

ndk I, \migaćam, \migaćasz, \migaćają, \migaćaj, \migaćał, \migaćany - mignąć dk Va, \migaćnę, \migaćniesz, \migaćnij, \migaćnął, \migaćnęła, \migaćnęli, \migaćnąwszy

1. «ukazywać się na chwilę w ruchu, świecąc, błyszcząc lub odcinając się wyraźnie od tła; przesuwać się szybko w polu widzenia, przemykać; świecić nierównym lub przerywanym światłem, blaskiem; mienić się, błyskać»

Błyskawica mignęła na niebie.

Lampa migała, aż zgasła.

Za szybą mignął jakiś cień.

Za oknami pociągu migały drzewa.

2. «poruszać szybko (zwykle czymś błyszczącym)»

Migać igłą, drutami, szydełkiem.

3. tylko ndk «zwykle o głuchoniemych: posługiwać się migami w celu porozumienia się»

Uczymy go mówić, nie migać.

Mowa migana.

migać się - mignąć się

1. rzad. to samo, co migać w zn. 1.

2. tylko ndk, pot. «uchylać się, wykręcać się od czegoś; wymigiwać się»

Migać się od pracy.