mijać

ndk I, \mijaćam, \mijaćasz, \mijaćają, \mijaćaj, \mijaćał, \mijaćany - minąć dk Vb, minę, miniesz, miń, minął, minęła, minęli, minięty a. miniony, minąwszy

1. «przechodzić, przejeżdżać, przesuwać się obok kogoś, czegoś, zostawiając za sobą kogoś, coś»

Pociąg mijał kolejne stacje.

Z przeciwka nadjechał motocykl i minął nas w pędzie.

Minął kilka sklepów i zatrzymał się.

Minęli go, jakby nie poznając.

Żebrak minięty bez wsparcia.

◊ Coś kogoś minęło «coś komuś nie dopisało, ktoś czegoś nie osiągnął, nie dostał»

◊ Coś kogoś nie minie a) «ktoś czegoś nie zdoła uniknąć; spotka kogoś coś niepożądanego»

Kara was nie minie.

b) «ktoś na pewno coś osiągnie, otrzyma»

Nagroda cię nie minie.

◊ przestarz. Minęła kogoś złość, gniew itp. «ktoś przestał się złościć, gniewać»

2. «upływać, przechodzić, kończyć się, ustawać»

Młodość, czas mija.

Dnie, miesiące mijają.

Minęła godzina piąta.

Zima minęła.

Ból minął.

◊ Coś mija niepostrzeżenie, bez wrażenia, bez echa itp. «coś przechodzi niezauważalnie, nie wywołuje reakcji»

mijać się - minąć się

1. «mijać siebie wzajemnie, dążąc w przeciwnych kierunkach»

Przechodnie mijali się na ulicy.

Jaskółki mijały się w locie.

Samochody minęły się na moście.

2. «nie spotykać się, nie schodzić się; rozmijać się»

Minąć się z kimś w drodze.

Ręce ich minęły się po ciemku.

Nasze listy ciągle się mijają.

◊ Coś mija się z celem «coś jest bezcelowe, nieskuteczne»

◊ Minąć się z powołaniem «obrać sobie zawód niezgodny z wrodzonymi zdolnościami i zamiłowaniem»

◊ Mijać się z prawdą «kłamać, zmyślać»