- milicjant
- m IV, DB. -a, Ms. \milicjantncie; lm M. \milicjantnci, DB. -ów1. «funkcjonariusz milicji - organu służby bezpieczeństwa publicznego»2. «członek, żołnierz milicji - oddziałów wojskowych»
Słownik języka polskiego . 2013.
milicjant
Look at other dictionaries:
milicjant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. milicjantncie; lm D. milicjantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} funkcjonariusz milicji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umundurowany milicjant. Patrolujący milicjant. Milicjanci wkroczyli do akcji. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ежи Эдигей — Jerzy Edigey Имя при рождении: Ежи Корыцкий Псевдонимы: Эдигей Дата рождения: 12 августа … Википедия
władza — 1. Być w pełni władz umysłowych «być zdrowym psychicznie»: Czyny, jakie popełnił, same świadczą, że nie był wówczas w pełni władz umysłowych. P. Pytlakowski, Czekajac. (...) kiedy osoba będąca w pełni władz umysłowych nie daje znaku życia, to… … Słownik frazeologiczny
zjeść — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
zjadać — 1. Ktoś zje diabła, nim (jeżeli) coś zrobi, nim (jeżeli) coś się stanie «ktoś nigdy czegoś nie zrobi» 2. Lubić dobrze zjeść a) «lubić smaczne potrawy; także: lubić obfite posiłki»: Benisia – tak ją w rodzinie nazywano – była łagodna i dobra, a… … Słownik frazeologiczny
glina — ż IV, CMs. glinanie; lm D. glin «skała osadowa składająca się głównie z iłu z domieszką mułu, piasku, niekiedy żwiru, zwykle żółta, ceglasta lub brunatna, składnik ciężkich gleb, zwilżona wodą staje się plastyczna; stanowi podstawowy surowiec w… … Słownik języka polskiego
pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… … Słownik języka polskiego
władza — ż II, DCMs. władzadzy 1. blm «prawo rządzenia państwem, panowanie, rządzenie; stosunek społeczny między dwiema grupami, polegający na tym, że jedna z grup może w sposób trwały oddziaływać na postępowanie grupy drugiej w realizacji zadań… … Słownik języka polskiego
