Mimowolny ruch.
Mimowolna strata.
Mimowolny sprawca wypadku.
Mimowolny winowajca.
Słownik języka polskiego . 2013.
mimowolny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, mimowolnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezależny od własnej woli; zaistniały, wykonany bez wyraźnego wcześniejszego zamiaru; nieumyślny, odruchowy, bezwiedny : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nierozmyślny — «mimowolny, przypadkowy, nie zamierzony, nieumyślny» Nierozmyślny czyn, odruch, postępek. Nierozmyślne zabójstwo, działanie … Słownik języka polskiego
instynktowny — «będący przejawem instynktu, wypływający z instynktu; odruchowy, bezwiedny, mimowolny» Instynktowna czynność. Instynktowne działanie. Instynktowny ruch, strach … Słownik języka polskiego
kurcz — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów «nagły, mimowolny skurcz mięśnia lub grupy mięśni z towarzyszącym mu często bólem; także gwałtowne obkurczenie przewodu lub jego ujścia zwężające lub zamykające jego światło» Kurcz w nodze. Kogoś chwycił kurcz … Słownik języka polskiego
mimo- — «pierwszy człon wyrazów złożonych, oznaczający najczęściej omijanie, pomijanie czegoś, rozbieżność z tym, co oznacza drugi człon, np. mimośród, mimowolny, mimochodem» … Słownik języka polskiego
mimowiedny — książk. «nie uświadamiany, powstający niezależnie od czyjejś myśli i woli; bezwiedny, mimowolny» Mimowiedna niechęć do kogoś … Słownik języka polskiego
nieświadomy — nieświadomymi a. nieświadom (tylko w funkcji orzecznika w zn. 1) 1. «nie uświadamiający sobie czegoś, nie zdający sobie z czegoś sprawy» Nieświadomy a. nieświadom niebezpieczeństwa. Była nieświadoma tego, co ją czeka. 2. «powstały bez udziału… … Słownik języka polskiego
nieumyślny — nieumyślnyni «dokonany pomimo woli, wyrządzony niechcący, niezamierzony, nie planowany; mimowolny, przypadkowy» Nieumyślna krzywda. Nieumyślne zabójstwo, potrącenie kogoś … Słownik języka polskiego
odruchowy — 1. «dotyczący odruchu reakcji organizmu» Odruchowe czynności, skurcze. 2. «impulsywny, niezamierzony, mimowolny» Odruchowa niechęć … Słownik języka polskiego
pociąg — m III, D. u, N. pociąggiem; lm M. i 1. «zespół połączonych ze sobą wagonów i lokomotywy albo wagonu silnikowego, odbywający jazdę po wytyczonej trasie, po szynach, lub przygotowany do drogi» Pociąg elektryczny, motorowy, parowy. Pociąg osobowy,… … Słownik języka polskiego
