- nabroić
- dk VIa, \nabroićbroję, \nabroićbroisz, \nabroićbrój, \nabroićił«spłatać wiele figlów, zrobić wiele złego; napsocić»
Coś ty nabroił?
Nabroił i boi się przyznać.
Słownik języka polskiego . 2013.
nabroić
Look at other dictionaries:
nabroić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, nabroićbroję, nabroićbroi, nabroićbrój {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o dziecku: zrobić coś złego, narobić szkód, zwykle niezbyt poważnych; narobić psot, figli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Aleście nabroili! Ojciec da wam za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napłatać — dk I, napłataćam, napłataćasz, napłataćają, napłataćaj, napłataćał 1. «dużo czegoś rozpłatać, rozciąć wzdłuż, porąbać na części» Napłatać wiele ryb. 2. przestarz. «spowodować, zrobić, wyrządzić wiele złego; nabroić» dziś tylko w zwrocie: Napłatać … Słownik języka polskiego
nawarzyć — dk VIb, nawarzyćrzę, nawarzyćrzysz, nawarzyćwarz, nawarzyćrzył, nawarzyćrzony daw. dziś gw. «warząc nagotować dużo czegoś» ◊ (używane w języku ogólnopolskim): Nawarzyć (komuś) piwa «narobić głupstw, nabroić; narobić kłopotu, zamieszania, biedy» … Słownik języka polskiego
powyrabiać — dk I, powyrabiaćam, powyrabiaćasz, powyrabiaćają, powyrabiaćaj, powyrabiaćał, powyrabiaćany 1. «wyrobić wiele rzeczy» Powyrabiać mazurki. 2. «zrobić wiele rzeczy niestosownych, niewłaściwych, złych; nabroić, nawyrabiać, nawyczyniać» Co on tu… … Słownik języka polskiego
